سحابی: آنها چه هستند ، چگونه شکل می گیرند و انواع هواشناسی شبکه
AT اخیرامعلوم شد که بسیاری از سحابی های سیاره ای ساختار بسیار پیچیده ای دارند. این امر به ویژه در عکس های گرفته شده با تلسکوپ هابل مشهود است. سحابی خرچنگ نیز از ابرنواختر به جای مانده است و ۶۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. این سحابی زمانی پدید آمد که ستارهای که جرم آن حدود ۱۰ یا ۱۱ برابر جرم خورشید بود طی پدیدهای موسوم به ابرنواختر نوع ۲ یا شکست هسته (core-collapse) از هم پاشید.
این کهکشان اگر چه بسیار نزدیک و شبیه و هم اندازه به کهکشان همسایه خود است اما این کهکشان دارای یک برآمدگی کم نور و ساختار کمی متفاوت نسبت به کهکشان همسایه خود دارد. دلیل رنگ قرمز این سحابی ترکیب الکترون با پروتون های هیدروژن می باشد. خورشید و سیارههای منظومه شمسی حدود ۴۰۵ میلیارد سال پیش درون یک سحابی آفریده شدهاند. سحابی گسیلشی سهسو به نام انجیسی ۶۰۴ در یک بازوی مارپیچی از کهکشان سهسو قرار گرفتهاست. مثلا هنگام رصد M20 سعی کنید محل جدا شدن سه تکهی سحابی را در تصویر دوربین یا تلسکوپ تشخیص دهید و سپس آن را با عکس سحابی تطبیق دهید. است که از جمله این نتایج می توان به پیدا شدن ساختار مارپیچی شگفت انگیز در نزدیک مولکول های گازی موجود در مرکز کهکشان اشاره کرد.
این هست، این تنها الکترون خود را برای انتشار فوتون از دست می دهد. سحابی های تاریک شکلی از سحابی های پراکنده هستند، یعنی سحابی هایی که مرز مشخصی ندارند. تاریک ها به این دلیل نامیده می شوند که مقدار قابل توجهی نور ساطع نمی کنند.
سحابی های یونیزه شده توسط تشعشع
Aسحابیسحابی یا سحابی ابر جمع آوری عظیمی از غبار و گاز است که در فضا معلق است. در اصل، سحابی اصطلاحی بود که برای توصیف هر موجود بین ستاره ای/نجومی استفاده می شد. این سحابی ها دارای اندازه و گستره بسیار زیاد در طول صدها سال نوری هستند. حتی با وجود اینکه آنها فضاهای بزرگی را اشغال می کنند، تراکم سحابی ها نسبتاً کم است. این به این دلیل است که ابرهای غبار و گاز پراکنده و پخش شده اند. در این سحابی ها مقدار توان بازتابندگی شدیدا با کاهش طول موج افزایش می یابد بنابراین سحابیهای بازتابی معمولا آبی رنگ به نظر می رسند.
تعدادی از این سحابی ها در مرکز تشکیل ستاره مرتبط با سحابی شکارچی پیدا شده است. آنها از نظر خصوصیات شبیه سحابی های اطراف ستارگان Wolf-Rayet هستند، اما در اطراف درخشان ترین ستارگان داغ از نوع طیفی O – Of، که باد ستاره ای قوی دارند، تشکیل شده اند. گازی که تا دمای چند میلیون درجه گرم می شود عمدتاً در محدوده اشعه ایکس، هم در طیف پیوسته و هم در خطوط طیفی منتشر می شود.
- نام آنها به این دلیل است که در ابتدا ناظران اغلب آنها را با سیارات اشتباه می گرفتند، زیرا شکلی گرد دارند.
- به عنوان مثال، ستاره R136a1 جرمی معادل 265 برابر جرم خورشید دارد و شعاع آن ۴۰ برابر شعاع خورشید است.
- ما مشخصات و ابعاد آن را دیده ایم سیستم خورشیدی و بعضی از سیارات مانند بهرام, مشتری, سحابی چیست سیاره تیر، زحل y سیاره زهره.
- این سحابی زمانی پدید آمد که ستارهای که جرم آن حدود ۱۰ یا ۱۱ برابر جرم خورشید بود طی پدیدهای موسوم به ابرنواختر نوع ۲ یا شکست هسته (core-collapse) از هم پاشید.
- فاصله این کهکشان نسبت به دو کهکشان همسایه دیگر به ما کمتر است.
نزدیک ترین سحابی به ما، سحابی هلیکس یا چشم خدا نام دارد که تقریبا ۷۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد. این سحابی را میتوان در مناطقی با آلودگی نوری پایین مشاهده کرد. به این گونه از سحابیها ، سحابی بازتابی میگویند، طیف نوری که از این سحابیها بازتاب میشود، با طیف نور ستارگان یکسان است. ابرهایی که ستارگان خوشه پروینرا در بر گرفتهاند از نوع سحابی بازتابی میباشند.
همه چیز درباره سحابی ها، محل تولد ستارگان
به طور معمول، چنین سحابی ها کوتاه مدت هستند، زیرا پس از خستگی ناپدید می شوند. در اصل، سحابی ها مناطقی هستند که محیط بین ستاره ای تحت تأثیر گرانش متراکم شده و در آن ابرها تشکیل شده اند. گاهی اوقات این ابرها به دلیل اینکه ستارگان نسبتا جوان تشکیل دهنده آنها اتم ها را تحریک می کنند قابل مشاهده می شوند. ستاره شناس بزرگ قرن هجدهم، ویلیام هرشل، که سیاره اورانوس را کشف کرد، همچنین به دلیل اولین مطالعه عمیق جهان سحابی ها مشهور بود. او آنها را به طبقات تقسیم کرد، به ویژه در میان آنها به اصطلاح “سحابی های سیاره ای” را مشخص کرد.
انواع سحابی در فضا را بشناسیم
در ۱۷۸۱ شارل مسیه فهرستی شامل ۱۰۳ سحابی ارائه کرد (که امروزه تحت عنوان اجرام مسیه شناخته می شوند) اگرچه بعد مشخص شد برخی از آنها کهکشان و دنباله دارها بودند. مناطق اچ دو مناطق بزرگی برای تشکیل ستارگان هستند و اچ ۲ به رایج ترین عنصر تشکیل دهنده ی آنها یعنی هیدروژن که عنصر اصلی ستاره ها است اشاره می کند. واژه “نشری” نیز برای توصیف شکل های غیر عادی که این سحابی ها تشکیل می دهند استفاده می شود. سحابی دو قطبی ساخته شده از ابرهای گازی و گرد و خاک و یک هسته درخشان. اگر جرم آن چه که از انفجار ابرنواختری باقی مانده از سه برابر جرم خورشید بیشتر باشد، نیروی گرانشی باعث میشود که این جسم روی خودش فرو بریزد و یک سیاهچاله را شکل بدهد. تعداد بسیار از ستارگان که بصورت ابری با نور سفید در آسمان دیده میشوند مهمترین این گروه کهکشان است .
سحابی: آنها چه هستند ، چگونه شکل می گیرند و انواع هواشناسی شبکه